Every man makes a difference...

... and every mothers child is a Saint

Hallo allemaal!!
Heel erg bedankt voor alle reacties. Weer een lang verhaal maar
volgens mij niet zo lang en niet zo grappig als de vorige.
Na de safari zijn we weer veilig in het weeshuis aangekomen. De
volgende ochtend gingen we gelijk naar de kindjes. Daar was ik heel
blij om want ik had ze echt gemist. De kinderen waren ook blij om ons
weer te zien. We hadden allemaal gelijk vijf kinderen aan iedere hand
;-). Toen we naar de baby's gingen had ik het wel even moeilijk.
Tijdens onze safari zijn er 2 baby's van 4 weken oud bij gekomen.
Sowieso een van de twee of allebei zijn achtergelaten op een
busstation. Toen ik dat zag en hoorde draaide mijn maag wel even om.
Zulke momenten zijn zo confronterend. Je weet dan gewoon dat zo'n
kindje zijn ouders waarschijnlijk nooit meer zal zien. Dat is
natuurlijk bij meerdere kinderen zo maar op zulke momenten word ik
daar extra aan herinnerd en besef ik dat de meeste kinderen hier hun
ouders nooit zullen terug zien. Ze allemaal adopteren wordt ook een
beetje lastig dus het enige wat ik kan doen is ze extra veel knuffelen
en heel veel met ze spelen.
De kerstdagen naderen en sommige kinderen gaan naar hun familie om het
daar te vieren. Wij weten dit alleen niet van te voren. Een van de
stoere grote jongens was in en in verdrietig en kon niet stoppen met
huilen. Dit was echt hartverscheurend, vooral omdat ik niet wist wat
er aan de hand was. Hij was zo aan het huilen dat het hem niet lukte
om te vertellen. Na een uur kwam zijn vriendje stralend en met een
glimlach van oor tot oor met een koffertje naar buiten en een vreemde
vrouw kwam aanlopen. Zijn beste vriend ging naar huis om daar met zijn
familie kerst te vieren. Het jongentje dat moest huilen heeft geen
contact met zijn familie. De mevrouw die het vriendje op kwam halen
zag hoe het jongetje moest huilen en vroeg de non die over de kinderen
gaat gelijk of hij met hun mee mocht om samen met zijn vriendje kerst
te kunnen vieren. Gelukkig was dit mogelijk. Nadat alle kleren en
medicijnen waren ingepakt vertrok hij, nog steeds trillend maar met af
en toe een glimlach, samen met zijn beste vriend!
Dit soort momenten vind ik echt het aller moeilijkst. Ieder kind
verdient het zo om de liefde van een gezin te voelen. Natuurlijk wordt
er goed voor ze gezorgd en gaan de kinderen naar een goede kostschool
maar deze momenten blijven zo confronterend. Vooral omdat de oudere
kinderen alles heel goed beseffen.
Doordat ik er nu wat langer ben raak ik wat meer gewend aan de
dagelijkse routine. Hierdoor vallen ook steeds meer cultuur
verschillen op. Dit is soms best wel lastig. Wij zijn zo gewend dat
heel veel dingen kunnen en geven kinderen heel veel aandacht. Hier
wordt er goed voor de kinderen gezorgd maar op een andere manier dan
thuis. Kinderen hier kunnen uren met zijn allen stil zitten op een
veranda van 1,5 bij 3. Ze mogen er dan ook niet af. Dat is voor ons
wel lastig. We nemen er dan maar gewoon een paar mee om met dat kleine
groepje spelletjes te doen. Ik vind het knap van de kinderen dat ze zo
stil kunnen blijven zitten. Ik zelf heb er al moeite mee als ik er bij
zit.. De kinderen vinden het wel heel fijn als we er bij zitten. Er
hangen er dan altijd we 5 over je heen en met allemaal moet je
'papagaaitje leef je nog' doen. Dat kunnen ze hier!!
Zelfs de oudere jongens (10 jaar) komen met hun hoofd op je schoot
liggen en vinden het heerlijk als je alleen maar over hun rug wrijft
en bij ze zit. Ik krijg het idee dat dit in de cultuur niet heel
normaal is. De oudere meisjes (ze zijn gemiddeld 8) zeggen tegen je de
meisjes van 4 a 5 jaar 'je moet niet meer op schoot gaan zitten dat is
voor de kleintjes van onder de 3 jaar'. Zodra je dus naar school mag
is het voor bij met op schoot zitten? Ik negeer dat natuurlijk lekker
en de meisjes mogen gewoon blijven zitten.
Het verschil tussen mannen en vrouwen merk je wel goed. De oudere
meisjes zijn echt al kleine moedertjes. Ze (moeten) helpen met alle
taken. Ze geven de kleintjes te eten (helaas want dit vinden wij ook
heel leuk, nu moet je snel zijn anders is er geen peuter over) daarna
mogen ze zelf eten. Ze helpen met het schoonmaken en corrigeren de
kleinere kinderen. Dit wordt door de kinderen niet altijd gewaardeerd,
meestal escaleert de boel en zouden wij willen dat we oordopjes
hadden. De kamers hebben namelijk een nogal goede akoestiek ;-). Dit
is vanuit onze Nederlandse ogen best lastig om te zien. Ik denk dan
laat die meiden lekker spelen en geef ons die bezem en laat ze
gezellig tegelijk met alle andere kinderen eten. Hier werkt dat iets
anders. We waren bij de kleermaakster om onze maten voor onze
kerstjurkjes op te laten meten. Hier zagen we dat ook haar twee
dochtertjes heel veel mee hielpen in het huishouden. Het is dus echt
de cultuur. Snel maar iets super leuks verzinnen wat me met die grote
meiden kunnen doen!
Ow ja jullie zijn nu natuurlijk benieuwd naar het kerst jurkje.. Het
is heel leuk geworden. Dominique en ik hebben ongeveer de zelfde stof.
We hebben allebei een andere kleur en in het patroon zit een heel
klein verschil maar verder zijn de jurkjes precies het zelfde. We
hebben ook op 2 cm lengte na de zelfde maat dus kunnen hem af en toe
ruilen als we naar de kerk gaan.
Nu de oudere jongens en meisjes er zijn, is er wat meer leven in de
brouwerij. Ze hebben ook wat meer fantasie dan de jongere kinderen. Ik
dacht altijd dat ieder kind dit in overvloed had maar op een of andere
manier is dat er bij deze kinderen na een bepaalde leeftijd niet meer.
Het wordt waarschijnlijk ook niet gestimuleerd. We gingen met een 4
kindjes van 5 jaar oud tekenen. Toen ik vroeg of ze hun favoriete
spelletje wilde tekenen, tekenden ze allemaal een stoel een leeuw en
een zon. De andere vrijwilligers die hier al langer zijn vertelden me
toen dat ze zit altijd doen.
De oudere kinderen kennen veel meer spelletje die we kunnen spelen.
Stiekem vind ik het zelf gewoon heel leuk om tikkertje en
verstoppertje te doen. Hoe leuk is het om als je voor het eerst in
jaren verstoppertje doet en nog steeds die spanning voelt als iemand
je bijna heeft gevonden haha. Tot na de kerst is het waarschijnlijk
rustig want de twee ondeugden zijn er even niet ;-)
Bij de peuters is het hoogte punt 'potjes entertainment'. De kinderen
moeten na het best lang op hun potjes zitten. Dit zitten ze gezellig
samen. Om de tijd te doden en letterlijk slaande ruzie te voorkomen
zingen we 'in de maneschijn' en 'op je boze bolletje' met de kinderen.
Ze kunnen het helemaal mee zingen en zelfs de gebaren. Dat is wel echt
heel leuk.

Wanneer we niet bij de kindjes zijn hebben we ook veel plezier. We
hebben van de jongens die in de stallen werken geleerd hoe we een koe
moeten melken. Dit was super leuk. Ik was blij dat er een beetje melk
uit kwam. De jongen die normaal melkt had er namelijk al een flinke
bak vol. Wij mochten het restje doen... Nou wij proberen, dat viel
niet mee. Je moet echt veel kracht zetten. wij hadden een inimini
bodempje melk waar we trots op waren. Toen liet de jongen nog even
zien hoe het moest.. die uier was dus echt nog niet leeg haha. We
mogen dat vast nog een keer doen, dan gaan we voor de volle emmer ;-)
(arme koe)
We hadden ons prive afscheidsfeestje omdat Hanneke weer terug naar
huis is gegaan. Dit was een gezellig afscheid met spelletjes,
chocolade en chips het was lastig om die 1,5 week te bewaren. Vooral
toen we alleen nog meel, rijst en ui hadden om te eten. We gaan
namelijk met de hoofd non mee naar de markt. Als zij er niet naar toe
moet dan moeten wij ook nog even wachten. Gelukkig kunnen we hier in
de buurt wel ei, ui, rijst en meel kopen. We hadden dus pannenkoeken
als avond eten, dat was lekker. (ja zelfs die kan ik weer eten) En wat
extra fijn is, is de eerste hap fruit of groente nadat je naar de
markt ben geweest. Heerlijk. We leren er van en doen gewoon wat
zuiniger aan. Dit hoort er bij als je mega afgelegen zit. Wat ook zijn
voordelen heeft want ik heb deze week de sneeuw op de Kilimanjaro
gezien :) (dat ligt er alleen als het heel heel heel veel regent en
sneeuwt) Ja ook hier is het niet de hele dag mooi weer. Als het wel
helder is kan je ‘s nachts de Melkweg zien. Dit was zo gaaf!! Dan is
midden in de nacht wakker worden om te plassen in eens een stuk minder
vervelend. De natuur hier is zo mooi en zo uitgestrekt. Je kan zo ver
kijken en alles is nu zo mooi groen. Het is gewoon bijna onwerkelijk.
Nu zijn alleen Dominique en ik nog over. Wij zitten vol spanning te
wachten hoe kerst zal worden. De nonnen wisten niet goed hoe ze het
moesten uitleggen. De oudere jongens vertelden dat we lekker gaan eten
en veel spelen. Ik ben benieuwd. De oprichter van het centrum is deze
week al aangekomen. Het is echt een hele vriendelijke man. Dat kan ook
eigenlijk niet anders als je een centrum als dit opzet. Ik heb
begrepen dat met kerst de rest van zijn familie komt. Wij zijn dus
heel benieuwd en vinden het stiekem ook een beetje spannend. Gelukkig
hebben we nu hele nette Afrikaanse jurken.
Ik kan jullie hopelijk volgende week laten weten hoe mijn kerst was.
Jullie wens ik alvast een hele fijne kerst en als ik geen internet heb
ook alvast een hele goede jaar wisseling!!