2 verschillende werelden

Daar zat ik dan in het vliegtuig richting Seatlle om daar na 6 uur wachten in het Vliegtuig naar Hawaii te stappen!!!! Op 7 maart ben ik vanuit Dar es Salaam vertrokken en toen ik wakker werd in het vliegtuig waren we al bijna in Amsterdam. Dat was zo vreemd en stiekem wel even leuk. Het koude weer voelde heel vertrouwd maar de regen maakte het makkelijk om niet nu al naar huis te verlangen. Het was wel vreemd om in eens in zo'n andere wereld te zijn. Pfff jeetje wat zijn er op schiphol veel dingen die niet nodig zijn (heb nog steeds moeite met de supermarkt en de smaak van groente)... Na mijn nacht vlucht was ik toe aan verfrissend koud water om wakker te worden. Ik deed de deur van de toilet ruimte open... Ik dacht da ik een luxe spa binnen liep. Het was zo modern dat het me 5 minuten koste om uit te vinden hoe ik de kraan open moest doen. Toen dat eindelijk lukte werd ik er aan herrinnerd dat koud water thuis echt koud is en niet maar een beetje haha.. Nou ja dit kwam mooi uit want door dat koude water in mijn gezicht was ik wakker genoeg om opzoek te gaan naar de zeep.. Die ze ook ergens op een onlogische plek hadden verstopt. Dat moet ik natuurlijk niet vreemd vinden want zo'n pompje verpest natuurlijk het hele idee van de architect... Uiteindelijk na een tijdje wachten was ik de eerste in de rij om naar de wc te gaan... In eens las ik het bordje op een van de wc's, er was een speciaal toilet. Dit was het meeste luxe aan deze toilet ruimte. Het bordje met : 'bidet aanwezig' hing ook maar op een deur. Dit vond ik zo grappig... Ik heb de afgelopen weken bijna geen toilet papier gezien maar wel overal een bidet of een emmer met water. Heb ik toch maar even geluk gehad al die weken met die luxe...

Ik denk dat ik de komende weken nog wel meer dingen zal zien waar ik weer even aan zal moeten wennen. Het verschil is echt groot en niet alleen in hoe alles er uit ziet en de hoeveelheid van keuzes maar ook vooral in de mentaliteit van de mensen en de structuur van het dagelijksleven.

De afgelopen anderhalve week heb ik heel erg genoten van het ontmoeten van andere reizigers en het strand. Wat had ik een heimwee naar de zee en het strand. Ik was zo blij toen ik het mooi blauwe water zag. Om maar niet te spreken over het zwemmen haha. Vorige week vrijdag was het tijd om in een klein vliegtuigje naar het vaste land te vliegen. Ik had er best zin in maar vond het erg jammer om Zanzibar te verlaten. Gelukkig was ik erg nieuwsgierig naar Pangani het plekje aan de kust van het vaste land. De vlucht was super. Het was een heel klein vliegtuigje. Ik had natuurlijk te veel bagage maar gelukkig zijn de controleurs hier nog heel makkelijk te misleiden dus zonder dat iemand wist dat ik handbagage had kon ik mijn kleine rugzak toch mee het vliegtuig in nemen... Het uitzicht vanuit de lucht was zo mooi en onderweg stopten we nog in een natinal park om daar mensen af te zetten. We zijn over het hele terrein gevlogen maar ik heb geen een dier gezien, helaas :( Toen was het tijd om mij op de grond af te zetten. Ik zag een lang grasveld opdoemen tussen een soort aloe vera plantages. Dit was echt een heel mooi gezicht. De plantages waren erg groot. Toen het vliegtuig was geland zag je aan alle kanten alleen maar aloe vera planten en in de verte de zee :-) Onder een boom in schaduw zat een medewerker van het hotel met een t-shirt met mijn naam er op. Een eindje verder stond een Volkswagenbusje, super leuk :) Echt lekker zat het echter niet want het was helemaal vol gepropt met gevlochten palmbladeren. Gelukkig was ik inmiddels gewend aan het hebben van weinig ruimte in bussen en auto's. Ik vind nu zelfs dat ik in een vliegtuig echt heel veel been ruimte heb.. het moet niet gekker worden.

De autorit richting het hotel duurde 45 minuten. Het was echt super mooi. Er is echt bijna niets in die omgeving. Heerlijk, een paar hutjes wat huisjes en heel veel koeien en geiten. Ik was echt aan het genieten. Ik was ook nog steeds in de veronderstelling dat het hotel vlak bij een dorpje zou zijn. Oeps foutje.. het was er 15 km vandaan. Dit zou opzich niet erg zijn maar er was echt niets in de omgeving.. Gelukkig was er een optie voor half pension zodat je toch iets kon eten. Ik moest toch even wennen aan de omgeving. Het was er erg droog en het water was niet zo mooi blauw als op Zanzibar.. Maar als snel kon ik genieten van het hele rustige kilometerslange strand zonder touristen. Een eindje verder lagen 2 duitse meisjes van mijn leeftijd dus helemaal alleen was ik gelukkig niet. Bij het diner bleek dat er toch nog meer mensen in het hotel verbleven. Dit was fijn want daardoor ging de snorkeltrip de volgende dag door :) Dit was zo gaaf.. we gingen met een klein houten bootje richting een zandbank die met laag water droog komt te liggen. Dit was zo mooi.. een klein eilandje van super wit zand en helemaal niets er op. Na het opzetten van het zonnescherm was het tijd om het water in te gaan. Dit was super mooi.. Ik had de week er voor in Zanzibar genorkeld maar dit was niets vergeleken met wat ik hier zag... Ik vond het zo mooi dat ik niet door had hoelang ik al in het water was.. Tijdens de lunch bleek dat een van de jongens die mee was een duitse soap acteur was. Ik was de enige die dat niet wist... Logisch want de andere gasten waren allemaal duits.. Ik was ook de enige die geen hanttekening wilde... als ik thuis ben ga ik natuurlijk wel een keer kijken of hij een beetje kan acteren..

Terug in het hotel begon ik me wel af te vragen wat ik de andere dagen nog zou kunnen doen... Het was namelijk echt een uitgestorven boel en de duitse meisjes waren ook wat stoffig. Na weet ik veel hoeveel plannen in mijn hoofd te hebben gehad ging ik slapen met het idee dat ik eerder naar Dar es Salaam zou gaan en de volgende dag zou vragen of iemand me naar de bus zou kunnen brengen. Toen ik de volgende ochtend opstond, hoorde ik tot mijn groote verbazing super leuke muziek. Ineens werd de muziek afgezet en hoorde ik 4 meiden praten met de eigenaar over een prive boot naar Zanzibar... Ik dacht afluisteren is heel onbeleefd maar dit was even voor een goed doel want het bleek dat ze een persoon te kort kwamen... Kwam dat even goed uit. Ik liep mijn huitje uit en zag dat voor het hutje naast me 4 vrolijke spontane meiden zaten. Gered!!! Ik was van harte welkom om mee 2 dagen later mee naar zanzibar te gaan. Toen ik hoorde waar ze vandaan kwamen bleken ze klasgenoten te zijn van 3 Zweedse meisjes die ik de laatste avond in Zanzibar had ontmoet. De wereld is echt klein. Ineens zag alles er veel beter uit en het betekende ook dat ik niet 2 dagen zou moeten verspillen aan het zitten in een veel te warme vervolle bus. De rest van de dag hebben we lekker aan het strand gezeten en veel gepraat en gezwommen. Natuurlijk werd ik gestoken door een kwal... mijn hele buik rug en arm brande als een gek.. gelukkig hadden ze in de keuken van het hotel azijn en nam de pijn snel af.

Tijdens het diner kwam de eigenaar langs om te vertellen dat er de volgend dag een duik/snorkel excursie naar het beschermde marine park was. Hij hoefde geen 2 keer te vragen of we mee wilden... De volgende ochtend na het ontbijt stonden we op het strand te kijken hoe de lucht steeds grijzer en grijzer werd. De wind nam erg toe en ik dacht oei.. dit kan maar een ding betekenen: Onweer... Blijkbaar allemaal geen probleem want we werden in het vissersbootje gepropt. Ik was erg blij dat we na 1,5 uur op een klein eialndje het zonnescherm opzette. Wat nu meer diende als paraplu want het goot enorm haha. Het was een wonder dat niemand over de reling heeft gehangen.. nadat bij iedereen de misselijkheid wat gezakt was gingen we snorkelen. WAUWWWW!!!!! dit was zo gaaf!! overal maar dan ook oveal waren grote groepen vissen. echt niet normaal. Het koraal en de vissen hadden zo veel verschillende kleuren dat ik dacht dat ik naar een 3d film van Discovery Chanel zat te kijken, maar dat was niet zo ik zwom er gewoon zelf.

De volgende dag was het tijd om in een lokaal bootje te stappen en terug te gaan naar Zanzibar voor twee dagen. Dit vond ik een betere optie dan 2 volle dagen in de bus. Wat was ik blij om na 4 uur in een houten bootje op het vaste land te zijn. De golven hadden niet veel hoger moeten zijn. Na 2 uur in de bus en verschillende huwelijksaanzoeken was ik terug in Paje. Ik was zo blij om weer even terug te zijn. Het was fijn om nog even het mooie blauwe water en de leuke mensen, die ik de week ervoor had ontmoet, te zien. Na nog een laatste keer zwemmen en een rondje door stone town was het tijd voor de ferry naar Dar es Salaam. Hier heb ik afscheid genomen van C.C. en Nicole en besefte ik heel goed dat ik het land zou gaan verlaten :-(

Inmiddels ben ik al weer meer dan een week in Hawaii. Vorige week lande ik in Honolulu. Ik had enorme vertraging en de receptie van het hostel zou dicht zijn na middernacht. Ik probeerde optijd te bellen maar ze namen steeds niet op. gelukkig kon ik ze e-mailen maar ze wilde niet voor me open blijven en hadden ook geen andere hotel opties. Ik ging ervanuit dat de taxi chauffeur we iets zou weten. Wat vervelend was, was dat de bank inmiddels mijn creditcard geblokkeerd had omdat ze mijn bel gedrag in de telefooncel niet vertrouwden. Heel vriendelijk van ze, alleen jammer dat ze 's nachts en in het weekend niet bereikbaar zijn. Lang leven een tijdverschil van 11 uur. Maar goed uiteindelijk kwam ik aan in Honolulu en stapte ik in de airport shuttle. Hier ontmoete ik 2 Amerikaanse meiden die geijk aanboden om bij hun in het hotel te slapen. Ze leken me ok dus ik nam het aanbod aan. Dit was zo'n luxe hotel.. ik heb heerlijk geslapen en daarna lekker aan het strand gelegen (geen golven). De meiden stonden er op dat ik het hostel zou afbellen en bij hun zou blijven. Het was super gezellig en maandag hadden ze een auto gehuurd en brachten ze me, met een tussen stop bij de Dole ananas plantage, naar de beroemde North Shore.. Hier ben ik 5 dagen geweest.. Echt de golven waren zo geweldig!! Sommige dagen was het te groot voor mij en kon ik met de buurman mee naar de andere kant van het eiland voor kleine golfjes. Ik was soms wel bang voor het rif want er waren echt ondiepe stukken bij maar ik ben heel gebleven.

Nu ben ik op the Big Island. Ik zit in een ecolodge.. met allemaal hippie achtige mensen... heel relaxt en bijzonder. Ik leer hier niet alleen zelf verantwoorde cruslie maken maar ben inmiddels een pro in liften.. het strand is namelijk nogal verweg en het is hier blijkbaar normaal om te liften. Ik klim nu dus iedere ochtend in een willekeurige jeep die stopt en me afzet bij de surfspot. Ik ben met mijn angst voor ondiep rotsige surfspots... heb er aan moeten geloven om gewoon te gaan en te zorgen om niet of op het goede moment te vallen. De mensen in het water zijn super vriendelijk en snappen niet dat er in Nederland mensen zijn die surfen, naar hun idee te koud. Ik ga dus nog even door met het genieten van het warme water en de warme regen. Zondag vlieg ik naar Maui en op eerste pasen stap ik in het vliegtuig terug naar Nederland.

Tot snel allemaal!!!