twee uitersten

Daar gingen we dan vol goede moet opgestaan met heel veel zin om naar Arusha te gaan. De chauffeur bracht ons, na een kleine discussie te hebben gehad met de zuster, naar de weg waar we dachten in een toyota noah te stappen. Dit gaat namelijk sneller dan de bus.. na 1,5 uur op de stoep zitten hadden we er 2 voor bij zien rijden.. uhm ja allemaal vol. Toen hebben we toch maar besloten om in de 'it take for ever bus' te stappen. Dit hebben we geweten. Ik zat er sowieso een beetje door heen na al het gedoe van de dagen ervoor en had slecht geslapen.. Ook dit hoort er bij thuis heb je ook wel eens van die dagen.. mijn voorgevoel over deze dag klopte, hij zou niet gaan zoals gepland.. De bus stopte zoals altijd om de 50 meter en uiteindelijk werden we ook nog 2 keer aangehouden door de politie.. halfverwege de bus reis was ik weer in mijn gewone doen en kon ik de lol er wel van in zien.. We hadden ons er maar bij neer gelegd dat we niet meer zo veel tijd zouden hebben om te relaxen. Do en ik hebben in de bus wat heen en weer zitten smsen.. ja we zaten niet naast elkaar.. en praten was ook geen optie.. we konden elkaar niet eens meer zien zo vol zat de bus. Do had natuurlijk weer pech want de gene voor haar moest overgeven.. heeft ze altijd.. Ik ben alleen nat geregend omdat het raam van de chauffeur niet dicht kon haha.
Uiteindelijk kwamen we in Moshi aan waar we moesten over stappen in de bus naar Arusha. We zijn eerst moshi nog even in gegaan.. Ik ging nar de kapper en het zou binnen 2 uur klaar zijn. Dit was prima geweest als de mevrouw die aan mijn haar begon niet was weg geroepen.. ja natuurlijk de stagaire mocht mijn haar doen. Bof ik even... 1,5 later was ze net over de helft en maakte ze ook nog wat fouten uhmm ja daar zat ik niet op te wachten. Uiteindelijk kwam toch de echte kapster terug en was mijn haar in no time af.. oke wel te laat want het was al bijna donker... reizen in het donker is niet aan te raden... en dat was niet het enige probleem. we werden verwacht bij de oprichter... Ik hoorde in mijn hoofd mijn eigen vader al zeggen.. dit had je kunnen weten etc.. maar de echte preek moest nog komen. Nou ja eerst maar naar de bus.. oke we zaten voor het donker in de bus maar die bus gaat pas rijden als hij vol zit en dat duurde een uur.. nou ja uiteindelijk vertrokken we dan in het donker... halfverwege moesten we de ramen dicht houden. Mensen in de bus raakte in paniek.. er werd op de ramen geklopt en de meneer naast me vertelde dat bij de halte in usa river altijd dieven rond lopen. Nou ja ze liepen gelukkig buiten de bus en wij moesten er niet uit.. Eindelijk kwamen we dan aan bij de halte waar wij moesten zijn het was inmiddels 9 uur.. C.C. stond ons daar op te wachten. We werden al gewaarschuwd dat zijn vader laten we zeggen erg bezorgd was. Wij met knikkende knieen het enorm mooie huis binnen. We mochten eerst even naar onze kamer.. konden we moed verzamelen. Toen moesten we toch echt naar de woonkamer.. De preek viel heel erg mee en was ook gewoon terecht. We waren alsnog blij toen we aan tafel konden gaan. Het eten was echt super lekker.. aan het presoneel moet ik toch nog steeds een beetje wennen.

De volgende ochtend na het ontbijt. ja weer cruslie met fruit jam jam jam.. zijn we met C.C. naar de stad gegaan om de foto's af te drukken en boekjes te kopen om ze in te plakken. Wat waren wij blij dat we hier hulp bij kregen.. anders hadden we nu nog naar een winkel moeten zoeken ben ik bang. We moesten nu ook al zoeken maar het was opzich allemaal zo geregeld. Daarna werden we uitgenodigd bij de tante van C.C. voor een bbq. Dit was super gezellig. De mensen die we 's avonds op het omstreden kerstfeestje hadden ontmoet waren hier ook. Do en ik vonden het erg leuk. We voelden ons heel erg welkom en het was ook fijn om even gewoon bij een familie te zijn. Nadat we braaf meer gegeten hadden dan dat we opkonden werd er besloten om even te gaan rusten en daarna het nachtleven van Arusha te ontdekken. Ali het neefje van C.C. kwam ons ophalen. Met de bewaker werden afspraken gemaakt dat hij niets zou zeggen tegen Michael en 's nachts zo zacht mogelijk de deur open zou doen.. Op naar de kroeg!!! Het was echt super gezellig.. het was fijn om weer even van 'normale' leven te kunnen genieten. Vooral de club was heel erg leuk ;-) vele malen beter dan in Goes haha. De avod was super leuk.. kan ook niet anders met twee leuke jongens ;-) Helaas komt aan alles een eind. De volgende dag was het al weer tijd om terug te gaan naar het weeshuis.

Maandag was ik blij dat we terug waren. De oudere kinderen werden naar de kostschool gebracht. Do en ik mochten mee. De school is niet ver van het centrum vandaan. Dit was wel indrukwekkend om te zien. De kinderen ervaarden het allemaal anders.. sommige waren heel druk in de bus anderen juist heel stil en kwamen dicht tegen je aan zitten. Een maal op school vergaten ze ons en waren het ineens totaal andere kinderen. Ze liepen met hun zware kisten naar hun slaap zalen en begroette hun leraren en klasgenoten. Ze slapen met heel veel kinderen op een zaal. Een meisje bleef nadat ze bij haar kamer was geweest steeds bij ons. Op een duur begon ze heel hard te huilen.. Ze wilde naar huis, ze wilde niet blijven. Dit kon ik me best voorstellen. Ik zou er denk ik ook niet graag blijven. Dat is denk ik ook wel het verschil tussen thuis en hier. Het is hier normaal om naar een kostschool te gaan en je familie bijna niet te zien. Voor ons is dat niet voor te stellen. Ze moest natuurlijk toch blijven en wij gingen weer terug naar het centrum.

Later die week kwamen er nog 3 vrouwen uit Nederland op bezoek. Één van hun is eerder vrijwilliger geweest. Dit was gezellig en de kinderen vonden het heel leuk want ze hadden veel speelgoed voor hun meegenomen.. Dit verdwijnt hier vervolgens weer heel snel.. en een paar weken later is het er ineens weer.. waar de kinderen het verstoppen geen idee. In het weekend zijn we vrij. Vaak gaan we wel een dag deel naar de kinderen. We hebben even overgeslagen om een maasai familie te bezoeken. Dit was leuk om te zien. We hebben de originele huisjes gezien waar veel families nog inwonen. Het zijn klei hutjes met alles in een ruimte. Extreem compact, camperen is er niets bij ;-) we werden in mooie traditionele gewaden gehesen.. en kregen heel veel siraden om de ene zat nog strakker dan de ander.. en ze passen allemaal ook al is je hand of nek nog zo dik ;-) Toen begon de wandeling. Dit was echt heel mooi.. De omgeving is hier zo uitgestrekt en er is echt niets.. ja heel veel groen en af en toe een hutje. Toen we in de avond terug liepen werd het al donker en zagen we de zon ondergaan achter de Kilimanjaro. Echt een geslaagde dag.

De rest van de weken gingen gewoon zoals alle anderen voorbij.We hebben veel gespeeld en geknuffeld met de kinderen. Ook zijn we begonnen met het maken van de voorkantjes van de foto albums. De kinderen maken tekeningen op gekleurd papier en dat wordt dan de voorkant van hun boekje.. Ik kan niet wachten om een foto van het resultaat te laten zien.

De laatste weken waren er wel welkome veranderingen. Er zijn heel veel nieuwe nonnen bij gekomen. een deel van de nonnen die er eerder waren zijn weg. De nonnen die er nu zijn, zijn een stuk leuker. Ze zijn heel lief voor de kinderen en kijken ook meer naar het karakter van de kinderen en passen daar hun straf een beetje op aan. De sfeer onderling is ook veel gezelliger.. en ze zijn geintereseerd in ons dus wij voelen ons meer welkom.

We hebben ook bloot gestaan aan een 15 jarig tienermeisje met smartphones.. Ze was door haar moeder naar het centrum gestuurd omdat die haar zat was. Ze was te lui. Nou dat hebben we gemerkt. Het eten dat de nonnen voor haar hadden gemaakt wilde ze niet eten want dat vond ze te vet. OOk brood wilde ze niet dit vond ze niet lekker ze eet thuis altijd pannekoeken en cakjes voor het ontbijt. Dat is natuurlijk wel heel gezond. Het water uit de kraan.. wat hier gewoon veilig is wilde ze ook niet dat konden haar tanden niet aan want dat was te zout.. Nou hebben jullie het ooit zo zout gegeten... Ik had er moeite mee hoor zo'n meisje dat steeds maar op haar telefoon kijkt overal over mekkert en niets doet.. Maar gelukkig was ze ook zo gek als een deur en konden we heel erg met haar lachen. Ze had denk ik wel heimwee naar het personeel. Gelukkig mocht ze daar na 3 dagen weer naar terug. Hadden wij weer lekker rust.
Afgelopen dinsdag zijn Piet en Olga aangekomen. Sinds dien is de sfeer op het centrum nog leuker. Alle kinderen zijn ook heel blij om ze weer te zien. We hadden 's avonds een aankomst dinner samen met Michael en de zuster. Ow ja een speciale gast.. het gegrilde varken. het enige dat miste was een appel in zijn bek haha. Dit was wel indrukwekkend om te zien. Gelukkig smaakte het ook wel lekker haha.
Nu nog twee weken in het centrum genieten en dan begind het rondreizen. Dit is echt een heel raar idee. Ik ga de kinderen denk ik zo missen. Maar de mooie herinneringen die ik tegen die tijd en nu al heb neemt niemand me meer af!! en tegen die tijd ben ik er denk ik ook wel aan toe om wat meer van het land t zien en van de cultuur want nu zitten we toch wel redelijk geisoleerd.

Fijn weekend allemaal