Kwaheri schoolbanken, Jambo poepluiers

Waarschuwing: Dit verhaal is heel lang! Neem de tijd of lees het in delen


Na afscheid te hebben genomen van mijn klasgenoten stapte ik samen met een paar mensen van het personeel in een veel te klein maar gezellig busje richting Arusha. Hier heb ik een nacht in een extreem rumoerig hotel doorgebracht, geslapen kan ik het niet noemen. De volgende ochtend werd ik, nadat ik een groep zuid-afrikanen vriendelijk had bedankt voor hun uitnodiging om hun diploma uitreiking bij te wonen, opgehaald door de coordinatior van het CNCC.
Wat was ik blij dat zij auto reed want wat een chaos is dat verkeer daar. Zij zelf vond het ook geen feest om te rijden. Toen we alle boodschappen gedaan hadden bracht ze me naar de bus. Na een heel stukje rijden over het busstation was ik zo blij om de chauffeur te zien. ondertussen waren er namelijk allemaal vreemde mannen die mee liepen naast de auto en op de deuren en ramen bonkten en heel onvriendelijk allerlei dingen vroegen. Gelukkig was de bus chauffeur heel aardig en bracht hij me naar mijn plaats in de bus.
Na een half uur begon de bus reis. Ik had geen idee hoelang het zou gaan duren maar was wel zo slim geweest om bijna niets te drinken want een toilet stop was niet inbegrepen. Het eerste stuk van de busreis zat ik naast een Tanzaniaanse jongen die voor arts leert. Dit was wel gezellig en leerzaam. Hij was ook heel nieuwsgiering naar Nederland en de rest van Europa. Toen mij opviel dat de afrikaanse bussen nooit vol zitten vertelde hij me dat er wettelijk gezien wel een limiet zit aan het maximum aantal passagiers maar dat de politie omkoop baar is. Het is dus nooit saai in de bus. In Moshi was een lange stop. Hier stapten veel mensen uit. Ook mijn gezellige buurman. Achter me zat een meisje van 8 die nu haar kans schoonzag om mijn haar met haar handen te kammen en het te vlechten. Ze was helemaal verbaasd dat de vlechtjes er vanzelf weer uit gingen.. De bus zou de route pas vervolgen als de bus vol genoeg zat. Om de tijd te doden hebben ze hier, bij gebrek aan tv, een soort tell sell live. Een onwijs ongarismatische jongen stapte de bus in met twee tassen. Hij stond voor in de bus en begon zijn producten te promoment. Hij stak zijn monoloog alleen zo monotoom en zo saai af dat de automatische stem van de tomtom nog een hoorspel lijkt. Ik heb wel iets geleerd want ik wist niet dat er zo veel dingen waren met aloevera haha. MIjn verbazing was het groots toen er zelfs mensen waren die blijkbaar geboeid waren door die monoloog en zelfs producten kochten. Na de tell sell presentator kwamen de bakker, de marskramer en de wandelende snoepjes kraam nog langs toen zij de bus verlieten stapten de laatste passagiers in. Ja je raad het bijna.. Het waren geen kippen of geiten maar een man met 12 urininoirs. Ja en waar laat je die...ja onder de stoelen. Ook onder mijn stoel mochten er twee en voor me had ik mijn boodschappen doos. Gelukkig ben ik lenig en kon ik mijn grote voeten met zware wandelschoenen er net tussen proppen. Naast me zat een hele jonge moeder met een baby van jaar. Het kindje smikkelde braaf van haar lolly en kwam er achter dat die bijft plakken aan kleren, huid en haar.. heel fijn.. Inmiddels ben ik er aangewend ;-)
De rijdende sauna vervolgde zijn reis en na 4 uur mocht het van mij wel wat afkoelen. een uur later besefte ik dat ik moet opassen wat ik wens want toen betrok de lucht.. er kwam inderdaad een fris windje maar ook regen. Ja in de sauna is een koude douche wel lekker maar ja in de bus merk je dat niet. Toen de regen met bakken uit de hemel viel besefte ik me dat mijn tas op het dak lag.. uhmm ja gelukkig komt na regen zonneschijn. 6,5 uur nadat ik uit Arusha vertrokken was stopte de bus bij het punt waar ik opgehaald werd. Hier werd ik opgewacht door de chauffeur van het weeshuis. Hij bracht me naar het weeshuis. Het was al een tijdje donker teon ik aankwam, ik had us geen idee hoe de omgeving er uitzag. De hoofdzuster heb ik bij aankomst begroet en zij bracht me naar het huisje waar ik nu samen verblijf met Dominique en Hanneke. Hier kon ik gelijk aanschuiven voor het avond eten. Heerlijk!! :-)
Doordat ik in het weekend aankwam kon ik op mijn gemakje aan alles wennen. Dominique en Hanneke hebben me zondag ochtend meegenomen naar de kinderen. Ze waren filmpjes aan het kijken en toen we de deur open deden kwamen er gelijk een berg kinderen op ons af. Ik denk dat er geen plek is waar je een warmer ontvangst krijgt dan deze. Na het spelen was het tijd om te eten. Ik ging een lief klein ziek jongetje voeren. Eerst zat ik er naast en toen zei een non je kan beter voor hem gaan zitten. Dat heb ik geweten drie hapjes later spuugde hij zijn hele lunch over me uit. Dat schepte wel gelijk een band, hij is sinds dien atijd ergens bij me in de buurt. Na het eten was het tijd voor het luiersverschonen. Ook hier had ik de hoofdprijs. De nonnen vonden het heel grappig en Domnique en Hanneke vertelden dat dit normaal gezien niet zo vaak voor komt omdat de meeste kinderen op het potje gaan.. Nou ja ik ben gelijk ingeburgerd.
's middags zijn we naar Kenia gewandeld om daar te lunchen. Dit was echt een super mooie wandeling. we werden gevolgd door verschillende kinderen. Dat is eigenlijk iedere keer wel als we hier gaan wandelen. Behave als we langs/door de akkers wandelen daar lopen namelijk geen kinderen. De natuur is zo adembenemd en het enige wat in de buurt is zijn kleine houten huisjes. Ik besef me iedere dag hoe bevoorrecht ik ben dan ik hier mag zijn!
De volgende dag begon het echte werk. Ik heb kennis gemaakt met de medewerkers, velen waren verbaasd dat ik Swahili kan. Ik begrijp nog steeds niet alles maar als ik maar woordjes blijf leren komt het vast wel goed. De rest van de dag ben ik bij de kindjes geweest. Dit is toch wel het hoogte punt van iedere dag. Ik krijg er geen genoeg van. We helpen de nonnen vooral bij de dagelijkse verzorging van de kleine kinderen. De wat oudere kinderen kunnen al heel veel zelf en daar spelen we mee voor en na schooltijd.
Ik moet soms nog wel wennen aan de manier hoe de kinderen worden opgevoed, maar het is natuurlijk maar net wat je gewend bent. Soms gaat het er wel hardhandig aan toe. Gelukkig doen niet alle nonnen dit. Verder hebben de kinderen het hier wel echt heel goed. Ze houden enorm veel van kroelen en spelen. Dat is voor mij ook geen straf ;-)
We hebben deze week geprobeerd om met de kinderen tikkertje te doen. Dit was een hele uitdaging.. eerst hebben we het voor gedaan. Dit werkte niet. Toen dacht ik nou laat ik het vertalen naar Swahili.. Ook dit werkte niet. Uiteindelijk hebben we de vakantie hulp er bij gehaald zij kende Tikkertje ook niet maar kon het wel uitleggen aan de 5 oudere jongens die vanwege de kerstvakantie terug gekomen zijn. Toen begrepen alle kinderen het en zag het spel er eindelijk uit als tikkertje.
Bij het weeshuis horen ook een moestuin en een veestapel. Een ochtend zijn we gaan kijken naar het koeien melken in de hoop dat we het zelf ook mochten proberen.. het bleef bij kijken maar dat was eigenlijk ook wel prima. Wie weet wil die jongen dat later een keer aan ons uitleggen. Naast koeien hebben ze ook kippen, vrakens en kweken ze tilapia. Ik hoef de vijver dus niet te missen ;-)
De vijf oudere jongens die tijdelijk hier zijn vervelen zich duidelijk nog al. Met de kinderen gaan we vaak naar het vee. Normaal gaat dit redelijk gestructureerd. Een keer waren er veel kinderen mee en de vakantiekrachten (die swahili kunnen) waren niet aan het opletten. Opeens zaten er kinderen in de kippenhokken... uhmm ja wij maar denken dat die deuren altijd opslot zitten.. niet dus. Ik met mijn beste swahili die kinderen uit die hokken gepraat. Rust dacht ik.. Ik draai me om, en zie dat een van die oudste jongen naar het deurtje van een varkenshok rent, opend heel snel dat hok en rent weer weg. Ja toen liep er een varken los. Dit was opzich geen grote ramp de oudere jongens hadden er wel plezier in hem weer terug te jagen en inmiddels waren ook de veehoeders gekomen. De jongere kinderen zijn alleen heel erg bang van alle koeien en varkens dus onder hun was het grote paniek. Toen het varken weer in zijn hok zat en de kinderen gestopt waren met huilen vonden Dominique, Hanneke en ik het hoog tijd om weer terug te gaan.. Dit was wel even genoeg vertier haha. (wij vonden het stiekem wel grappig)
Morgen verlaat ik het weeshuis al weer heel even voor een safari van een paar dagen. Dat voelt wel een beetje vreemd. Ik denk dat ik het pas besef als ik er ben. Ik denk nu alleen maar aan hoe erg ik de kindjes al zal gaan missen en hoe verwarrend het voor hun moet zijn dat we dan weer even weg gaan. Ik ben de laatste dagen sowieso al minder bij de kinderen geweest omdat ik griep had. Ik doe hier gewoon met alles mee haha dus ook de griep sla ik niet over.
Afgelopen weekend was ik niet mee geweest naar een Masaai dorp ivm griep. De hoofdzuster zag me in het huisje en ik moest mee komen naar het bezoek. Ik had alle kinderen al wel in mooie kleerdjes gezien maar begreep niet zo waarom. Ik werd uitgenodigd om een verjaardagsfeestje. De ouders van de jarige komen ieder jaar de verjaardag van hun dochter vieren op het CNCC. Dit vond ik zo bijzonder. Echt heel lief van die familie. Op dat moment besefte ik me ook wel extra goed dat veel van de kinderen die in het weeshuis wonen waarschijnlijk nooit hun verjaardag met hun familie zullen vieren. Ik vraag me op zulke momenten ook wel af wat de kinderen dan denken. Los van wat er door ze heen ging had ik ze in de week dat ik er was nog niet zo braaf gezien. Ze hebben zich de hele middag vermaakt zonder geruzie of gehuil. De peuters vermaakte zich met het op en afdraaien van dopjes op de limonade flesjes en de oudere kinderen hebben gedanst. Het was dus een geslaagd feestje.
Dit waren een beetje mijn hoogte punten van de afgelopen week. Volgende keer hoop ik meer te kunnen vertellen over wat ik met het gedoneerde geld kan gaan doen. Ik vind het zo speciaal dat ik zo'n groot bedrag heb opgehaald. In totaal 1500 euro. 1000 euro zal gebruikt worden voor het schoolgeld van 2 kinderen. Van het overige bedrag ga ik volgende week met de hoofdzuster kijken wat er nodig is. Misschien dat we ook kerst nog specialer kunnen maken.
Ik wens iedereen een hele fijne sinterklaas avond! Binnenkort horen jullie meer over mijn safari en weeshuis avonturen!!

SAFARI

Ik wilde het bovenstaande eerder typen maar heb de hele dag bij de kapper gezeten. Ja ik heb nu vlechtjes.. echt wel leuk nu ik er aan gewend ben. Nadat we sinterklaas gevierd hebben met gedichten zijn we naar het huis van onze safari gids gegaan. Hier mochten we slapen omdat we de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken. Dit hebben we geweten zijn huis staat bijna in de moskee en in de tuin van de buren, onder ons raam, was een haan. Je snapt het al wij waren heel vroeg wakker. Ik had daarnaast nog steeds koorts en heb heel veel dingen gezien die er niet waren haha.
De volgende ochtend vertrokken we nog volledig onbezorgd naar het eerste park. Tarangire National park is bekend vanwege de grote groepen olifanten die daar zijn. Dit was echt super mooi. Ze liepen zo dicht langs de auto dat ik soms bang was dat ze ons iets aan zouden doen. Gelukkig is dat niet gebeurd. Tijdens de lunch waren de dieren niet zo vredig. We moesten heel goed op de apen letten. Onze gids was enige tijd nergens te bekken maar andere gidsen beschermden ons. Die stopte toen onze gids bij ons kwam zitten. Hij lette even niet op een daar kwam een mega agressieve baviaan hem aanvallen en nam zijn lunch pakket mee. Ik was echt wel bang. Die aap had echt grote tanden gelukkig is niemand gewond geraakt. Trillend hebben we de rest van de lunch gegeten. Hierna hebben we nog heel veel dieren gezien. Struisvogels, zebra's, giraffes en impala's. Echt gaaf en dat was nog maar dag een. Hierna reden we naar de camping. Toen kwam de gids met het erhaal dat hij tot nu toe de lek in de bak voor de koelvloeistof gedicht heeft met water en een gestold ei. Wij dachten dit kan niet waar zijn maar jawel. Hij heeft ons bij de camping afgezet en is naar de garage gegaan. Bij het avond eten kwam hij terug en vertelde dat er nog meer stuk was en dat het onderdeel de volgende dag aankomt en dan in de auto gezet kon worden. Het zou heel snel gaan. (wij hadden daar onze twijfels bij) De volgende ochtend bleek het inderdaad niet op tijd klaar te zijn. Wij hebben aan het zwembad gelegen tot half 1 toen was de auto klaar. Hij ging laten zien wat gerepareerd was... een nieuw cylinderblok. Nou ja wij dachten meer kan er niet stuk dus laten we maar naar de volgende camping gaan en deze verloren dag zo snel mogelijk inhalen. De weg naar de 2e camping was heel mooi en we zijn tegen de verveling met de gids naar een maandelijkse markt geweest. Dit was wel gezellig. Bij de camping hoorde ook een luxe hotel dus in de avond waren er lokale dansers. Dit was wel leuk om mee te maken. Hierna snel slapen want we hadden heel veel zin in de 3e dag.
Vol goede moed stapten we in onze gare auto. De auto kreeg eerst nog wat water en een beetje remvloeistof en toen konden we vertrekken. De weg naar de gate v an de ngorongoro krater was super mooi. Ik probeerde de geluiden van de auto te negeren. Toen we door de gate waren begon onze chauffeur te scheuren als een malle. En dat waren geen asfalt wegen... Heel veel zand stenen en hobbels. Maar na 15 min stopte hij de auto, de motorkap ging open. Wij dachten ow hij heeft dorst maar nee er werd een tak van de boom getrokken en die verdween in de motorkap. Nou ja de auto starte weer en we reden weer met een noodgang weg. Het uitzicht was wel mooi want je kon zo de krater inkijken echt geweldig. Eenmaal in de krater keek ik mijn ogen uit. Het was zo uitgestrekt dat je de dieren in de verte al kon zien. We zagen weer zebra's, impala's gnoe's neilpaarden, vogels die lunchpakketen van de buren stalen (wij aten in de auto). En het hoogte punt waren de leeuwen die gewoon naast de auto gingen liggen en er vlak langs liepen. Echt zo indrukwekkend. Voordat we het park vrlieten zagen we nog een olifant en drie neushoorns. Het was zo bizar om al die dieren in het echt te zien. Ik besef het nog steeds niet. We verlieten de krater met een snelheid die niet echt verandwoord was. Vele keren heb ik mijn hoofdgestoten of kregen we tassen in onze nek die vanuit de kofferbak naar voren werden gelanceerd. We zeiden steeds tegen elkaar als we de serengeti vandaag halen zijn we zo gelukkig. Halfverwege stopten we om iemand onze reserveband te geven. Heel lief natuurlijk maar wij dachten.. die hebben wij ook nodig. (ok een lekke band hadden we op dag 1 ook al gehad). Nog geen 15 min later zag ik een oranje lampje branden. Het begon te knipperen en vertelde de gids dat hij de motor moest controleren. Goed toen hadden wij al bedacht dat het een groot probleem zou zijn. We stapte uit en zijn langs de weg gaan zitten. De moterkap ging open en werd met een campingstoel open gehouden. Nou het was net een grabbelton welk onderdeel zit er dit keer los. Het was de distributieband en de aandrijving daarvan ze waren beiden afgebroken. Verder rijden werd dus lastig. Als een geschenk kwam er een hele lieve jongen met een helemaal lege jeep langs die aanbood om ons mee te nemen naar de serengeti waar hij mensen moest ophalen. Daar zeggen wij geen nee tegen. We hebben de kok en al onze spullen mee genomen. De gare auto en onze gids hebben we op de verlaten openvlakte achter gelaten. De tijdelijke gids was echt aardig. Hij heeft ons heel veel uitgelegd over de omgeving en de dieren die we onderweg zagen. Hij had alleen geen tijd om te stoppen omdat hij op tijd bij zijn gasten aan moest komen. Het beeld van de olifant op die openvlakte krijgen we niet meer uit ons hoofd dat was zo mooi. Net voor het donker kwamen we op de camping aan. We hebben samen met de kok de tentjes opgezet en hebben daarna lekker gegeten. We begrepen zelf ook wel dat onze gids pas de volgende dag zou komen. De kok ging onderhanelen met andere gidsen om ons mee te nemen. We zouen het de volgende ochtend horen. Heerlijk hebben we geslapen met het geluid van leeuwen en hyena's op de achtergrond.
Dag 4
We stonden op en hadden natuurlijk nog geen nieuws over de gids of ons dag programma. We vertelden onze zielige verhaal aan een nederlands gezin en ze waren zo lief om ons in de ochtend mee te nemen. Dit was echt geweldig. We waren 5 min onderweg en toen zagn we een gropejes cheata's rustig in de zon genieten. We reden verder en toen kreeg ook deze goede auto een lekke band. Dat was gelukkig snel verholpen. We hebben de rest van de ochtend genoten. We hebben een luipaard in een boom gezien een groep nijlpaarden en een krokodil in een oase met palmbomen echt super. En ook weer alle andere hoefdieren, hyena's en een sifekat. Tijdens de lunch hoorden we dat onze gids pas na half 4 aan zou komen. Dit betekende dat we nooit voor het donker het park uit zouden kunnen en het was nog zeker 5 uur rijden naar onze volgende slaap plaats. Het NL gezin wilde dat we weer met hun mee gingen (totaal geen straf) en de de kok vertelde dat dit wel kon. We hebben weer een super middag gehad. Een groep leeuwen van dichtbij een vijver vol nijlpaarden en een stukje van de gnoe en zebra migratie. We waren echt aan het genieten. tot het moment dat we vlak bij de camping kwamen toen kregen we alle drie buikpijn. We waren een beetje bang voor het vervolg van de reis omdat we niet wisten wat we zouden gaan doen. Tijdens het dinner hoorden we dat we op de camping bleven en de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken. We hadden een reis van 8 uur auto rijden voor de boeg.
Dag 5
We hebben de zonsopgang bekeken en daarna reden we naar een boom waar een mega dik en groot luipaard in een boom zat te loeren naar zijn prooi. Dit was echt super mooi! Wat een ochtend. We waren eindelijk wat ontspannen en hoopte dat de dag zo zou blijven. Terug op de camping pakten we alles in om aan de lange dag te beginnen. Tot aan de gate was het 3 uur rijden. We kwamen daar aan en de gids verdween met zijn telefoon en de parkwachter naar de bosjes na 2 uur kwam hij terug en vertelde dat we moesten praten. We moesten extra betalen want omdat zijn auto stuk was gegaan en we niet de vorige dag het park konden verlaten moesten we nu voor een extra dag betalen. Wij vonden dit niet onze verantwoordlijkheid dus waren dit niet van plan. Hij kwam met 3 verchillende opties.. ze kwamen er wel allemaal op neer dat wij moesten betalen. na nog 2 uur wachten gingen we met de prak wachter praten. De gids wilde ons niet meer te woord staan. Hij had geen geld en wij moesten maar begrijpen dat hij die auto niet expres had stuk gemaakt. De parkwachter was het gelukkig met ons eens. Dit gaf ons wel wat vertrouwen. Ik wilde ook graag weten hoe de weg was naar onze volgende bestemming. Toen de lieve man dit op de kaart liet zien (een en al zand weg) en vertelde dat het zeker 5 uur zou duren. Besefte ik me dat het al half 3 was en om 6 uur is het donker... Er hingen onweer en heel veel dreigende regen wolken in de lucht. Het bezorgde gezciht en het feit dat de fee over een uur nog met 250 dollar omhoog zou gaan zorgde er voor dat ik logisch na kon denken en besloten we toch te betalen. De gids wilde niet meer met ons praten. Hij sprak alleen nog tegen ons via de parkwachter echt te kinderachtig voor woorden. Nou ja we stapten in de auto en vlogen er vandoor. Na 2 uur rijden stopten we bi jeen autokerkhof.. het bleek een garage te zijn. Hier moesten de remblokken vervangen worden want die deden het niet meer. Wij zijn maar koekjes gaan kopen want eten zouden we voorlopig toch niet zien. Hierna begon het drama. WIj zaten er helemaal door heen van alle spanning van de afgelopen dagen en de gids ging alleen maar harder rijden. De wegen werden steeds slechter. De vierwiel aandrijving ging stuk.(de gids vond dit niet zo'n probleem. een vierwiel aandrijving heb je tenslotte ook niet nodig als je op zand/modder wegen met gaten en grote stenen rijd). Hij reed meerdere keren verkeerd en uiteindelijk werd het donker en begon het te regenen. Het uitzicht onderweg was super mooi. Het koste me alleen heel veel moeite om er van te genieten. Het laatste stukje in het donker was heel erg eng. We moesten nog een paar keer stopen omdat de gids onverandwoord hard over een steen gereden was en de auto natuurlijk kuren kreeg.
Ik was zo blij toen we in de stromende regen op de camping aankwamen. We kregen weer heerlijk te eten en zijn daarna snel gaan slapen.
Dag 6
De laatste dag. We stonden op en het uitzicht was adembenemend. We keken uit op een active vulkaan en een dal met daar achter het Natron meer. Dit was echt geweldig. We bleken ook op een camping te zitten naast een maasai dorpje. Na het ontbijt gingen we een wandeling doen naar een waterval. Ik dacht dat er gewoon een pad zou zijn. Helaas we moesten op onze blote voeten over rotsen klimmen. HEt was een super mooie wandeling maar de gene die ooit met mij in de bergen hebben gewandeld weten hoe spannend ik dit vind. Uiteindelijk kwamen we bij de waterval. Dit was zo gaaf. Je kon er onder zwemmen en er achter nog een stukje wandelen. Hier heb ik zo van genoten. De gids deed toen ook even vriendelijk. Hij had ons namelijk de hele ochtend genegeerd. Gelukkig hadden we voor de wandeling een masaai die ons vanalles vertelde in het swahili. Gelukkig kon ik iets verstaan. Na de lekkere lunch vertrokken we voor een reis van een uur of 8 richting huis. We zijn weer lekker door elkaar geschut hebben wat stil gestaan tot de band lek was en er een andere onder moest. We kwamen uiteindelijk met een omweg aan bij een soort van auto garage. Hier werd de band vervangen.. nou ja de band moest eerst nog ergens vandaan gehaald worden. Tijd genoeg voor ons dus om rode bananen (super lekker) te kopen en een zak droogbrood want we verwachten niet voor 8 uur thuis te zijn. We hebben wat gepraad met de lokale mannelijke bevolking en zijn daarna verder gereden. De gids was niet te genieten en heeft niets meer tegen ons gezegd. We zaten gelukkig snel op een asfalt weg dit waren minder hobbels maar wel veel meer ander verkeer. Levens gevaarlijk. We konden een paar keer net op tijd een atuo, vrachtauto en een kudde koeien ontwijken. We dachten dat de nachtmerrie bijna over was. Toen ging er weer een lampje branden. Ja hoor de benzine was bijna op. Net als zijn geld dus hij ging niet tanken. Wij ook niet haha. Hij stopte bij een tankstation wij hoopte nog dat hij zou tanken maar natuurlijk niet de auto had remvloeistof en water nodig. het rode lampje van de accu werd genegeerd en 30 min later stonden we bij het hotel in moshi. Einde Safari!! Wat waren wij blij!!!

Ik kan nog steeds niet geloven dat ik veilig in de stad ben. Straks ga ik weer terug naar het weeshuis. Ik verlang hier heel erg naar. Ik heb de kinderen echt gemist. Ik heb zo vaak in de parken gedacht dat het zo mooi zou zijn als ze ook al deze dieren zouden kunnen zien. Ondanks alle autopech besef ik heel goed hoe bevoorrecht ik ben dat ik dit allemaal mee heb mogen maken. Morgen ben ik ook dankbaarder dan ooit dat ik weer luiers mag verchonen en een risico loop om ondergespuugd te worden door mijn kleine vriendje.
Nu ga ik stoppen en ik zal proberen snel weer wat van me te laten horen met wat meer informatie over hoe ik het weeshuis ervaar.

Ik leef heel erg mee met iedereen die mutsen en sjaals nodig heeft. Ik zou willen dat ik wat graden celsius per post kon versturen.

Liefs Diana