Tot ziens Christchurch, Hallo Nieuw avontuur.
Blijf op de hoogte en volg Diana
17 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Tot ziens Christchurch, Hallo Nieuw avontuur.
We would like to welcome you on our flight to luilekkerland. In this aircraft there are 6 emergency exits, 2 in the front, 2 over the wings and 2 at the rear of the aircraft. Vlakbij deze nooduitgangen zijn vaak ook alle karretjes met eten te vinden. Ik weet inmiddels hoe deze karretjes worden schoongemaakt, geordend en gevuld met eten. Ik ben namelijk voor een week onderdeel geweest van het klaarmaken van de karretjes, het inpakken van het eten en het inrichten van de dienbladen. Dit alles in razendsnel tempo in een kijkdoos zonder daglicht. Ik had er graag een aflevering voor klokhuis over gemaakt. Helaas was de werkdruk te hoog om te gelijkrijd een filmpje te maken. Ik heb inmiddels heel veel respect gekregen voor de enigszins smakelijke loze vliegtuigmaaltijden. Vanaf nu zou ik het ook prima vinden om gewoon stamppot te krijgen met een ongeschilde appel of een peer. Dan hoeven die mensen die dit werk doen niet meer zolang te werken en kunnen ze ook gewoon na een werkdag van 8 uur naar huis. Maar helaas krijgen alle passagiers heerlijke fruitsalades, roerei dat er uit ziet als aardappelpuree en een stukje cake met een soort room die keurig verdeeld moet worden over de gehele bodem van het bakje.. Ja jullie horen het al, Ik heb genoten tijdens mijn werkdagen op het vliegveld.
Na een weekje hier gewerkt te hebben, heb ik gelukkig genoeg verdiend om weer even te gaan reizen. Hoe die reis er uit gaat zien weet ik alleen nog niet. Het Noord Eiland is calling me!! Ik vind het wel vreemd om Christchurch te verlaten. Ik vind de stad erg inspirerend. Iedere dag ontdekte ik weer een nieuw plekje dat me energie gaf omdat de mensen zo veel tijdelijke alternatieven bedenken om de stad van koffietentjes, cafe’s, parkjes en speeltuinen te voorzien. Zo ben ik naar een concertje geweest in een openlucht theater gemaakt van pallets. Heb ik gegeten in een (eet)café waarbij een oude bus diende als bar/keuken, een oude giga grote camper als restaurant en een met zeil overdekt terras dit alles was omheind door steigers die waren afgedekt met zeil voorzien van hele mooie graffiti schilderingen. Ik heb muziek gemaakt op een pleintje met muziekinstrumenten van gerecyclede producten. Een leuk boek meegenomen van de publieke boek uitwissel vriezer op het pleintje op de hoek van de straat. En zo kan ik nog wel even door gaan. Het feit dat deze plekken er zijn is vanwege de aardbeving. Ik vind het inspirerend om te zien hoe de mensen omgaan met het verlies en de wederopbouw van de stad. Het feit dat veel mensen nog steeds wachten op geld van de verzekering of een verklaring van de overheid dat hun eigendom veilig is of gesloopt mag/moet worden en toch allemaal zo positief zijn is zo’n rijkdom. Ik ben blij dat ik hier van mag leren.
Een andere mooie ervaring was de manier waarop ik dit jaar oud en nieuw heb gevierd. Doordat ik niet echt plannen maak wist ik op de 30e nog niet wat ik op de 31e zou gaan doen. Een van mijn huisgenoten ging bij een van haar collega’s thuis eten. Ik was ook van harte welkom dus ben meegegaan. We hebben een heerlijke traditionele Braziliaanse maaltijd gehad. Ik zag iedereen zijn bord leeg eten dus ik dacht, het is veilig ik kan dat ook doen. Niet zo’n goed idee want net als in Tanzania moest ik ook hier een 2e portie eten. Prop vol gingen we naar het park. Hier was een muziek festival en om 12 uur zou er vuurwerk zijn. Toen we het festival terrijn opliepen werden onze tassen gecontroleerd op alcohol. Het was namelijk verboden om alcohol te drinken. Ik vond het fantastisch. De sfeer was zo anders. Overal zaten families met kinderen, opa’s en oma’s etc op kleden en stoelen al uren te genieten van de muziek. Er hing een hele veilige en warme sfeer. Geen een vreemde dronken kerel die je elk moment om de hals kan komen vliegen maar gewoon nuchtere mensen die of helemaal uit hun dak gingen op de muziek of vanuit hun luie stoel genieten.
De laatste band van de avond was de band van het Nieuw Zeelands leger . Eerst dacht ik wat is dat nou weer voor afsluiter, ik verwachte een bekende Nieuw Zeelandse band. Uiteindelijk bleek het de perfecte keuze te zijn. De band speelde allemaal covers waardoor iedereen mee kon zingen en dansen. Toen was het tijd om af te tellen, Gelukkig nieuw Jaar!! Om 12 uur zag en hoorde ik het eerste vuurwerk!! (het is niet zoals thuis dat iedereen de hele dag vuurwerk afsteekt) De vuurwerkshow was super mooi! Toen was het tijd om iedereen een gelukkig nieuw jaar te wensen. Dan is het toch wel vreemd dat je niet bij je eigen vrienden en familie bent. Toch vond ik de hele ervaring erg bijzonder. Ik weet het klink gewoon als een muziek festival dat toevallig op 31 december begon, maar het voelde specialer doordat het de jaarwisseling was. Thuis vind ik het altijd maar een gewone nacht die we ooit speciaal hebben gemaakt. Iedere dag is tenslotte een nieuw begin maar deze jaarwisseling voelde anders. Ik denk doordat het komt omdat ik nu zelf ergens anders was en me extra bewust was van wat ik aan het doen ben en hoeveel ik van de mensen thuis houd, en van Nederland. Geen zorgen dus want er komt een dag dat ik naar huis kom.
Mijn nieuwe jaar begon met een nieuwe baan. Op 2 januari mocht ik beginnen in een traditioneel Indiaas restaurant. Hier was ik erg blij mee. Het leek me super leuk om mijn favoriete eten te serveren. Waar ik niet bij na had gedacht is dat de gerechten bijna allemaal dezelfde kleur hebben en de namen niet echt makkelijk te onthouden zijn. Het zou wel makkelijker geweest zijn als het keuken personeel engels sprak zodat ik kon verstaan wat ze hadden gekookt. Er waren dus wat mensen die het verkeerde gerecht op tafel kregen. Ook zij hadden het niet door want bijna alles is tenslotte bruin/organje van kleur. Het meisje dat er al zeker een jaar werkt wist gelukkig ook het verschil niet. Mijn baas vond het schandalig dat ik na 1 dag de kaart nog niet uit mijn hoofd kende. Ik moest er om lachen en stelde me voor hoe hij de verschillende stamppotten in Nederland uit elkaar zou halen wanneer die in een restaurant geserveerd zou worden.
Waar gewerkt word moet ook plezier gemaakt worden. Op mijn vrije dag ben ik met een meisje dat ik in mijn eerste week in NZ ontmoet heb naar Akaroa gegaan. Dit is een ‘frans’ dorpje in de buurt van Christchurch. Het is omringt door heuvels/bergen en in ligt aan een baai. Ook hier kan je met dolfijnen zwemmen.. dat heb ik dit keer niet gedaan. Wij hebben met een waterfiets de baai verkend. Het was super gezellig.
Nu is het tijd om mijn klompjessleutelhanger van mij sleutelbos te halen en de vulkanen te gaan bewonderen.
We would like to welcome you on our flight to luilekkerland. In this aircraft there are 6 emergency exits, 2 in the front, 2 over the wings and 2 at the rear of the aircraft. Vlakbij deze nooduitgangen zijn vaak ook alle karretjes met eten te vinden. Ik weet inmiddels hoe deze karretjes worden schoongemaakt, geordend en gevuld met eten. Ik ben namelijk voor een week onderdeel geweest van het klaarmaken van de karretjes, het inpakken van het eten en het inrichten van de dienbladen. Dit alles in razendsnel tempo in een kijkdoos zonder daglicht. Ik had er graag een aflevering voor klokhuis over gemaakt. Helaas was de werkdruk te hoog om te gelijkrijd een filmpje te maken. Ik heb inmiddels heel veel respect gekregen voor de enigszins smakelijke loze vliegtuigmaaltijden. Vanaf nu zou ik het ook prima vinden om gewoon stamppot te krijgen met een ongeschilde appel of een peer. Dan hoeven die mensen die dit werk doen niet meer zolang te werken en kunnen ze ook gewoon na een werkdag van 8 uur naar huis. Maar helaas krijgen alle passagiers heerlijke fruitsalades, roerei dat er uit ziet als aardappelpuree en een stukje cake met een soort room die keurig verdeeld moet worden over de gehele bodem van het bakje.. Ja jullie horen het al, Ik heb genoten tijdens mijn werkdagen op het vliegveld.
Na een weekje hier gewerkt te hebben, heb ik gelukkig genoeg verdiend om weer even te gaan reizen. Hoe die reis er uit gaat zien weet ik alleen nog niet. Het Noord Eiland is calling me!! Ik vind het wel vreemd om Christchurch te verlaten. Ik vind de stad erg inspirerend. Iedere dag ontdekte ik weer een nieuw plekje dat me energie gaf omdat de mensen zo veel tijdelijke alternatieven bedenken om de stad van koffietentjes, cafe’s, parkjes en speeltuinen te voorzien. Zo ben ik naar een concertje geweest in een openlucht theater gemaakt van pallets. Heb ik gegeten in een (eet)café waarbij een oude bus diende als bar/keuken, een oude giga grote camper als restaurant en een met zeil overdekt terras dit alles was omheind door steigers die waren afgedekt met zeil voorzien van hele mooie graffiti schilderingen. Ik heb muziek gemaakt op een pleintje met muziekinstrumenten van gerecyclede producten. Een leuk boek meegenomen van de publieke boek uitwissel vriezer op het pleintje op de hoek van de straat. En zo kan ik nog wel even door gaan. Het feit dat deze plekken er zijn is vanwege de aardbeving. Ik vind het inspirerend om te zien hoe de mensen omgaan met het verlies en de wederopbouw van de stad. Het feit dat veel mensen nog steeds wachten op geld van de verzekering of een verklaring van de overheid dat hun eigendom veilig is of gesloopt mag/moet worden en toch allemaal zo positief zijn is zo’n rijkdom. Ik ben blij dat ik hier van mag leren.
Een andere mooie ervaring was de manier waarop ik dit jaar oud en nieuw heb gevierd. Doordat ik niet echt plannen maak wist ik op de 30e nog niet wat ik op de 31e zou gaan doen. Een van mijn huisgenoten ging bij een van haar collega’s thuis eten. Ik was ook van harte welkom dus ben meegegaan. We hebben een heerlijke traditionele Braziliaanse maaltijd gehad. Ik zag iedereen zijn bord leeg eten dus ik dacht, het is veilig ik kan dat ook doen. Niet zo’n goed idee want net als in Tanzania moest ik ook hier een 2e portie eten. Prop vol gingen we naar het park. Hier was een muziek festival en om 12 uur zou er vuurwerk zijn. Toen we het festival terrijn opliepen werden onze tassen gecontroleerd op alcohol. Het was namelijk verboden om alcohol te drinken. Ik vond het fantastisch. De sfeer was zo anders. Overal zaten families met kinderen, opa’s en oma’s etc op kleden en stoelen al uren te genieten van de muziek. Er hing een hele veilige en warme sfeer. Geen een vreemde dronken kerel die je elk moment om de hals kan komen vliegen maar gewoon nuchtere mensen die of helemaal uit hun dak gingen op de muziek of vanuit hun luie stoel genieten.
De laatste band van de avond was de band van het Nieuw Zeelands leger . Eerst dacht ik wat is dat nou weer voor afsluiter, ik verwachte een bekende Nieuw Zeelandse band. Uiteindelijk bleek het de perfecte keuze te zijn. De band speelde allemaal covers waardoor iedereen mee kon zingen en dansen. Toen was het tijd om af te tellen, Gelukkig nieuw Jaar!! Om 12 uur zag en hoorde ik het eerste vuurwerk!! (het is niet zoals thuis dat iedereen de hele dag vuurwerk afsteekt) De vuurwerkshow was super mooi! Toen was het tijd om iedereen een gelukkig nieuw jaar te wensen. Dan is het toch wel vreemd dat je niet bij je eigen vrienden en familie bent. Toch vond ik de hele ervaring erg bijzonder. Ik weet het klink gewoon als een muziek festival dat toevallig op 31 december begon, maar het voelde specialer doordat het de jaarwisseling was. Thuis vind ik het altijd maar een gewone nacht die we ooit speciaal hebben gemaakt. Iedere dag is tenslotte een nieuw begin maar deze jaarwisseling voelde anders. Ik denk doordat het komt omdat ik nu zelf ergens anders was en me extra bewust was van wat ik aan het doen ben en hoeveel ik van de mensen thuis houd, en van Nederland. Geen zorgen dus want er komt een dag dat ik naar huis kom.
Mijn nieuwe jaar begon met een nieuwe baan. Op 2 januari mocht ik beginnen in een traditioneel Indiaas restaurant. Hier was ik erg blij mee. Het leek me super leuk om mijn favoriete eten te serveren. Waar ik niet bij na had gedacht is dat de gerechten bijna allemaal dezelfde kleur hebben en de namen niet echt makkelijk te onthouden zijn. Het zou wel makkelijker geweest zijn als het keuken personeel engels sprak zodat ik kon verstaan wat ze hadden gekookt. Er waren dus wat mensen die het verkeerde gerecht op tafel kregen. Ook zij hadden het niet door want bijna alles is tenslotte bruin/organje van kleur. Het meisje dat er al zeker een jaar werkt wist gelukkig ook het verschil niet. Mijn baas vond het schandalig dat ik na 1 dag de kaart nog niet uit mijn hoofd kende. Ik moest er om lachen en stelde me voor hoe hij de verschillende stamppotten in Nederland uit elkaar zou halen wanneer die in een restaurant geserveerd zou worden.
Waar gewerkt word moet ook plezier gemaakt worden. Op mijn vrije dag ben ik met een meisje dat ik in mijn eerste week in NZ ontmoet heb naar Akaroa gegaan. Dit is een ‘frans’ dorpje in de buurt van Christchurch. Het is omringt door heuvels/bergen en in ligt aan een baai. Ook hier kan je met dolfijnen zwemmen.. dat heb ik dit keer niet gedaan. Wij hebben met een waterfiets de baai verkend. Het was super gezellig.
Nu is het tijd om mijn klompjessleutelhanger van mij sleutelbos te halen en de vulkanen te gaan bewonderen.
-
17 Januari 2014 - 07:09
Eelke :
Hey lieve Diana!
Ha ik ben weer de eerste ;) Heel veel plezier op dit nieuwe avontuur! Hopelijk ontmoet je weer heel veel leuke mensen en ga je weer heel veel mooie dingen zien! Geniet ervan, je hebt er een week flink voor moeten afzien. Hier mis je nog steeds niks! De winter blijft nog steeds uit en het is grijs en druilerig vies weer.
xx -
17 Januari 2014 - 08:21
Marleen:
Leuk verhaal Diana! Je bent zelf al net zo inspirerend, ga zo door!!! Geniet nog van alle mooie ervaringen en hopelijk lezen we snel weer wat je allemaal meemaakt.
Groetjes Marleen -
17 Januari 2014 - 09:33
Christine:
Wat beleef je veel meid! Geweldig voor jou om zo mee te lezen. Genietzuh... misschien kom je Michaël nog ergens tegen, die is eind van februari in Maleisië en omstreken (?!?). XC -
17 Januari 2014 - 15:29
Agaath:
LIeve Diana.
Wat een leuke belevenis,en wees maar blij dat het daar met Oud-nieuwjaarsnacht,niet zo was als hier het leek wel oorlog.
Dus niks gemist,behalve je familie, het is anders wel warm daar he?
Je volg Niels ook steeds nog,net een mail van hem gehad heeft werk op het eilandje in de bar,gratis eten en verblijf niet gek, dus hij houd het nog wel een tijdje uit.
Ik ben benieuwd hoe dat met jouw gaat verlopen ,maar ik blijf op de hoogte.
Succes verder en tot horens,Agaath en Wim.
-
20 Januari 2014 - 14:26
Louis En Cora:
Hoi Diana,
Weer een leuk verhaal en een aantal ervaringen rijker. Nu op naar de vulkanen op het Noordereiland, want die mag je zeker niet missen, nu je daar toch bent. Jammer dat je nog niet een vast baantje hebt gevonden, maar wie weet wat er nog op je pad komt. En anders kun je altijd nog in de bejaardenzorg gaan in Australië bij de Nederlandse oudjes die graag weer Nederlands willen praten.
Groetjes vanuit een regenachtig 's-Gravenpolder en geniet er van.
Louis en Cora
-
21 Januari 2014 - 19:08
Olga:
Hi Diana,
In Leto heb ik je mooie verhaal weer gelezen, je maakt er iets geweldigs van.
Jouw kleine Ema doet het goed, ik heb hem verteld dat je hem niet vergeet en hij wist nog goed wie Diana was. Vandaag eerst even alles opgeruimd, morgen iedereen wat uitgebreider zien en weer alles verkennen. Het ziet er op het eerste gezicht allemaal goed uit. Je hoort meer via de nieuwsbrief, dag dag, veel plezier en groetjes van ons beiden, Olga -
21 Januari 2014 - 19:31
Bibi Domikie:
Diaaaaan!!
Eindelijk tijd gehad om te lezen en te reageren.
jeeemig wat een geweldige verhalen weer!! ik ben zo stinkend jaloers.. Ben echt heel blij dat je het zo naar je zin hebt.
Ik ga je even een mailtje sturen! hihi
dikke kussss xxxxxxxxxxxxx -
26 Januari 2014 - 10:19
Esther :
hay diana, wat een avonturen zeg, geweldig om je zo te kunnen volgen. volgens mij is facebook etc. hier voor gemaakt. leuk om na die paar nachten met je te hebben samengewerkt op deze manier te leren kennen. Ik volg je zo af en toe en dan zit ik glimlachend op de bank. Ik moest vandaag dan ook een keer reageren hoor. geweldig. (schrijft wat minder op je telefoon, de hoofdletters komen de volgende k
eer wel weer;-)). ik ben trouwens helemaal op de groene toer wat eten betreft, fitte dan ooit.
veel werk, veiligheid en levenservaring toegewenst en wie weet als het geld echt op is, tot ziens op amares.
-
31 Januari 2014 - 17:32
Jos En Yvonne:
Hio Diana,
wat een mooi verhaal, net of we er zelf even bij zijn
veel plezier, nu je weer even kan rond trekken.
:) -
05 Februari 2014 - 21:59
Anja Van Der Bijl:
Lieve Diana,
Wat heb je alweer veel ondernomen! Je boeiende reisverslagen zijn erg leuk om te lezen! Natuurlijk ook je vliegverslag..... Je had wel geluk dat het weer helder werd met skydiven zodat je veel kon zien! Hebben ze ook een filmpje van je gemaakt toen je rondvloog?
Fijn dat je af en toe een baantje hebt zodat je daarna weer kunt gaan genieten. Wij zijn net terug van een heerlijke vakantie in Thailand, heerlijke temperatuur daar, aardige mensen en heel veel Boeddha's.
We wensen je nog vele mooie avonturen toe!! Liefs van Oom Gilles en Tante Anja -
30 Juni 2014 - 23:42
Oom Gilles En Tante Anja:
Lieve Diana,
Zomaar even een berichtje. Fijn dat je steeds werk hebt! Wel pittig denk ik met jongeren van die leeftijd! Ze boffen wel met jou, je hebt zo'n uitstraling en bent altijd zo positief! Fijn zeker in deze woonsituatie met andere jongeren. Hoe is het weer? Hier is het elke dag stralend weer! Net Concert at Sea gehad, was een groot succes. Voor Oom Gilles is het wel veel te droog op het land maar voor de mensen op de camping is het natuurlijk super! We wensen je nog een hele goede tijd toe!
Lieve groeten van Oom Gilles en Tante Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
